portret uit 1874 door J.H. Neuman (collectie Universiteit Utrecht); penning uit 1873 (Collectie Geldmuseum 11096)

Jacques Adolphe Charles Rovers (1803-1874)

J.A.C. Rovers werd op 22 juli 1803 in Dordrecht geboren. Op 12-jarige leeftijd verloor hij zijn vader. Zijn oom, Philipp Wilhelm van Heusde (1778-1839), nam de zorg over zijn opvoeding op zich. Van Heusde was hoogleraar Geschiedenis en Grieks te Utrecht en van 1816 tot 1839 bibliothecaris van de Universiteitsbibliotheek.

Na het gymnasium te Utrecht schreef Rovers zich in als student aan de Universiteit Utrecht. In 1824 promoveerde hij bij Van Heusde op het proefschrift Disputatio antiquario-historica inauguralis de censorum apud Romanos auctoritate et existimatione, ex veterum rerumpublicarum conditione explicanda en in 1826 nogmaals, dit maal bij H. Arntzenius, op het proefschrift Commentatio juridica in M. Tullii Ciceronis Orationem pro Q. Roscio comoedo.

In 1826 werd Rovers benoemd tot buitengewoon hoogleraar in de Griekse en Latijnse literatuur aan het Athenaeum te Franeker. In 1842 volgde een benoeming tot hoogleraar Grieks en Latijn aan de Rijksuniversiteit Groningen. In 1855 werd Rovers aangesteld als hoogleraar voor Romeinse oudheden en Latijn aan de Universiteit Utrecht. Die functie bekleedde hij tot zijn emeritaat in 1873. Van 1861 tot 1862 was Rovers bovendien rector magnificus van de Utrechtse Universiteit. Rovers overleed op 7 mei 1874 te Utrecht.

Zijn weduwe, C.C. van Heusde, schonk in 1874 een verzameling van 46 geschiedkundige werken van Juste en andere historici aan de bibliotheek.

Zijn boekerij werd na zijn overlijden in 1874 door diens zoon, de theoloog Ds. M.A.N. Rovers (1834-1898), aan de Universiteitsbibliotheek Utrecht geschonken, op voorwaarde dat deze afzonderlijk bewaard zou worden in zes grote kasten die bij het geschenk waren toegevoegd.

De collectie Rovers was een belangrijke aanwinst op historisch en filologisch gebied.