portret (fotograaf onbekend, bron: website KNAW)

Gerlach Royen (1880-1955)

Gerlach Royen werd geboren te Valkenburg op 18 oktober 1880 als Nicolaus Jacobus Hubertus Royen.

Op 3 oktober 1898 trad Royen in de orde der Franciskanen, waar hij zijn doopnamen voor de naam Gerlach inruilde. Hij werd tot priester gewijd op 2 april 1905. Van 1905 tot 1911 was hij leraar aan het gymnasium van de Franciskanen te Venray. Daarna begon hij in Leiden aan zijn universitaire studie Nederlandse letteren en Indogermanistiek. Na zijn kandidaatsexamen op 3 maart 1914 werd hij opnieuw leraar te Heerlen, tot 1920. Toen pas kon hij zijn studie in Leiden voortzetten en voltooien, met het resultaat dat hij op 12 mei 1922 zijn doctoraal examen aflegde en in 1926 cum laude promoveerde.

Na zijn promotie werd Royen weer leraar in Heerlen. In 1932 werd hij benoemd tot buitengewoon hoogleraar in de vergelijkende en algemene taalwetenschap te Utrecht. Deze functie werd na de oorlog met terugwerkende kracht tot 1 januari 1943 veranderd in een gewoon hoogleraarschap.

Hij publiceerde vele werken op taalkundig gebied, die zich o.m. onderscheiden door de heldere stijl. Het standaardwerk Buigingsverschijnselen in het Nederlands (1947-1954) is ongetwijfeld Royens opus magnum. Gerlach Royen overleed te Utrecht op 4 februari 1955.

Royens nalatenschap omvatte oorspronkelijk 157 titels van werken en kwam in 1955 bij de Universiteitsbibliotheek terecht.