Theodorus Janssonius van Almeloveen (1657-1712)

Theodorus Janssonius van Almeloveen werd als zoon van een predikant geboren te Mijdrecht op 24 juli 1657. Van moederskant was hij familie van het geslacht Janssionius-van Waesberge, de bekende Amsterdamse drukkersfamilie. Van vaderskant stamde hij af van het deftig Utrechts regentengeslacht Van Almeloveen. In 1676, na zijn opleiding in de letteren en theologie, ging hij van start met een theologiestudie in Utrecht maar al twee jaren later, in 1678, verschoof hij zijn interesse naar de geneeskunde, waarin hij in 1681 promoveerde. Vervolgens hield hij een aantal jaren praktijk in Amsterdam en vanaf 1686 in Utrecht, maar na zijn huwelijk met de burgemeestersdochter Aletta van Immerzeel uit Gouda in 1687, vertrok hij in 1688 naar de stad van zijn bruid. Na twee jaar huwelijk, in 1689, stierf Aletta in het kraambed, en Van Almeloveen bleef achter als weduwnaar. Ten koste van zijn gezondheid begroef hij zichzelf in zijn werk en studie. Tussen 1687 en 1697 zette Van Almeloveen alles op alles om een leerstoel in de medicijnen te bemachtigen aan een Nederlandse universiteit. Daartoe onderhield hij een uitgebreid netwerk van relaties en publiceerde hij overvloedig. In april 1697 droegen zijn inspanningen vrucht en kreeg Van Almeloveen een benoeming als hoogleraar in de letteren aan de universiteit van Harderwijk. In 1702 volgde een aanstelling voor de prestigieuzere leerstoel in de geneeskunde aan dezelfde universiteit. Hij bezette beide leerstoelen tot aan zijn dood in 1712. Daarnaast was Van Almeloveen driemaal rector magnificus en stadsarts van Harderwijk. Hij overleed te Amsterdam in juli 1712 en werd in Utrecht begraven op 28 juli in de Jacobikerk.

Van hem zijn circa 3000 brieven bewaard gebleven.

De collectie omvat 2320 brieven (grotendeels minuten) onder meer van en aan Johannes van Almeloveen (1618-1678), Gisbertus Cuperus (1644-1716) en Anthonius van Dale. Verder oraties, gedichten en andere stukken. Nederlandse geleerdengeschiedenis ± 1675-1712.

De collectie Van Almeloveen is waarschijnlijk terecht gekomen in de Universiteitsbibliotheek via de nalatenschap van een erfgenaam van Hendrik van Sypestein (1661-1742), Van Almeloveens vriend, aan wie alle persoonlijke geschriften waren nagelaten.

Zijn bibliotheek werd op de veiling van 25 april 1713 in Amsterdam verkocht onder de naam Bibliotheca Almeloveenia.