Jaap van Praag (1911-1981)

Jacob Philip van Praag werd geboren te Amsterdam  op 11 mei 1911 Amsterdam. Hij las al op jonge leeftijd veel boeken: als vijftienjarige had Jaap van Praag al het verzameld werk van Multatuli gelezen en hij was zeer onder de indruk van diens atheïsme en stijl. Van Praag studeerde Nederlandse letteren aan de Universiteit van Amsterdam en promoveerde in 1946.

Van Praag wordt, net als zijn vader, lid van de Sociaal-Democratische Arbeiderspartij (SDAP, later opgegaan in de PvdA). In de jaren dertig verzet hij zich tegen geweld, dictatuur en oorlog. In 1937 stapt Van Praag over naar de linksere Onafhankelijke Socialistische Partij (OSP). Deze partij wordt in 1940 opgeheven.

Van 1938-1954 (met uitzondering van de bezettingsjaren) was hij leraar in Dordrecht. In 1943 dook Van Praag onder in Eindhoven. In 1946 richtte hij het Humanistisch Verbond op, waarvan hij  voorzitter werd tot 1969. Van 1952-1975 was Van Praag voorzitter van de mede door hem opgerichte International Humanist and Ethical Union. Hij entameerde in 1962 het Humanistisch Opleidingsinstituut, en in 1968 het Humanistisch Instituut voor Ontwikkelingssamenwerking. In 1965 werd Van Praag vanwege het Humanistisch Verbond buitengewoon hoogleraar humanistiek en wijsgerige antropologie van het humanisme aan de Rijksuniversiteit te Leiden. In 1979 nam hij afscheid als hoogleraar. Zijn belangrijkste werk is Grondslagen van het humanisme (1978).

In 1954 stopt Van Praag met zijn werk als docent, als hij wordt verkozen tot gedeputeerde van Zuid-Holland namens de PvdA. Die rol houdt hij tot 1974. Van Praag overlijdt in op 12 april 1981 op 69-jarige leeftijd na een kort ziekbed in het Sint Antoniusziekenhuis in Utrecht.

Jaap van Praag legateerde zijn boeken aan de Universiteit voor Humanistiek (UvH).