(van links naar rechts: Bolt, Kret, Vente, Ex lLbris Vente)

Klaas Bolt (1927-1990), Bram Kret (1928-1993) en Maarten Vente (1915-1989)

Klaas Roelof Bolt werd geboren te Appingedam op 6 maart 1927. Sinds 1952 was hij stadsorganist in Haarlem. Hij verrichte baanbrekend werk op het gebied van de Nederlandse orgelbouw na de Barok. Bolt verwierf ook internationaal groot gezag. Hij overleed te Haarlem op 11 april 1990.

Het archief Bolt is in 1990 geschonken door mevrouw Margareta Bolt-Bartels aan de Eduard Reeser Stichting. Dit archief bevat 250 dossiers over orgels.

Abraham Jacobus (Bram) Kret werd geboren te Leiden op 8 april 1928. Hij studeerde theologie aan de Rijksuniversiteit Utrecht. Vanaf 1952 was Kret vicaris in Zeist. Van 1953-1961 was hij hervormd predikant te Krimpen aan de Lek. In 1961 maakte Kret de overstap naar het onderwijs toen hij docent godsdienstonderwijs werd in Leiden.Vanaf 1966 was hij daarnaast gemeenteraadslid in Leiden en in 1970 stopte hij als docent en werd hij in Leiden wethouder. In 1974 werd Kret benoemd tot burgemeester van Sassenheim wat hij zou blijven tot mei 1989 toen hij vervroegd met pensioen ging. Hij was voorzitter van het comité dat in 1957 de Jan Zwart-herdenking organiseerde. Uit dit comité groeide de Stichting Orgelcentrum (SO), waarvan Kret ook lange tijd voorzitter was. Tevens was hij secretaris van de sectie orgelbouwadviezen van deze stichting. Op 16 oktober 1993 overleed hij te Sassenheim.

Mevrouw Kret schonk dit archief na het overlijden van haar man aan orgelmaker Sicco Steendam te Roodeschool, die het vervolgens in 1995 overdroeg aan de Eduard Reeser-stichting, die op haar beurt het archief in 2008 afstond aan de Universiteit Utrecht.

Maarten Albert Vente werd geboren te Nieuwerkerk aan den IJssel op 7 juni 1915. Hij studeerde geschiedenis, sociale aardrijkskunde en muziekwetenschap aan de Universiteit Utrecht. In 1942 promoveerde hij op een proefschrift, getiteld: “Bouwstoffen tot de geschiedenis van het orgel in de 16e eeuw“. Aanvankelijk werd hij leraar geschiedenis in Leeuwarden, Zwolle en Utrecht.. Vanaf 1958 was hij wetenschappelijk hoofdambtenaar aan de Rijksuniversiteit  Utrecht en beheerder van het Instituut voor Muziekwetenschap van deze universiteit. In 1965 werd Vente benoemd tot gewoon lector in de instrumentenkunde en in het bijzonder de orgelkunde. In 1979 werd hij aangesteld als hoogleraar in hetzelfde vakgebied. In 1981 ging Vente met emeritaat. Hij overleed te Utrecht op 13 juli 1989. Vente schreef o.m. “Proeve van een repertorium van de archivalia betrekking hebbende op het Nederlandse orgel en zijn makers tot omstreeks 1630” (1956) en een groots opgezet en breed uitgewerkt boek over de “gouden eeuw” in de Nederlands-Belgische orgelbouw: “Die Brabenter Orgel : zur Geschichte der Orgelkunst in Belgien und Holland im Zeitalter der Gotik und der Renaissance” (1958). Zijn “orgelhistorisch testament.”

Utrechtse orgelhistorische verkenningen : bijdragen tot de geschiedenis der orgelcultuur in de Lage Landen tot omstreeks 1630 verscheen kort na zijn overlijden.