foto  uit ca. 1884 door A.N.M.J. Fock te Utrecht;  portret door J.C.U. Legner uit 1897 (collectie Universiteit Utrecht)

Henricus van Herwerden (1852-1910)

Henricus van Herwerden is op 17 september 1831 in Beetsterzwaag geboren als zoon van de predikant Claudius van Herwerden. Na de lagere school kreeg hij van zijn vader de eerste lessen in Latijn en Grieks, waarna Van Herwerden de Latijnse School in Assen bezocht. In 1849 begon hij, daartoe aangezet door zijn vader, de studie klassieke letteren aan de Universiteit van Leiden. Zelf was Van Herwerden liever wis- en natuurkunde gaan studeren. Hij promoveerde op 15 december 1855. Na zijn promotie volgde een bijna drie-jarige buitenlandse studiereis. Van Herwerden bestudeerde originele handschriften van klassieke auteurs in de bibliotheken van Parijs, Florence, Ravenna, Rome, Barcelona, Valencia, Madrid, Milaan en Venetië. In opdracht van de Koninklijke Academie van Wetenschappen deed hij filologisch onderzoek in Spaanse bibliotheken. Door het maken van vergelijkingen tussen de verschillende oude handschriften deed Van Herwerden een grondige kennis op van paleografie. Na zijn terugkeer in 1859 werd hij achtereenvolgens leraar in Voorschoten, Groningen en Den Haag. In oktober 1864 volgde zijn benoeming tot hoogleraar Griekse taal- en letterkunde in Utrecht. Van Herwerden was van 1876-1877 tevens Rector Magnificus. In 1902 ging hij met emeritaat. Van Herwerden overleed te Utrecht op 18 november 1910.

Naar hem is een laan genoemd in de wijk Tuindorp te Utrecht.

De collectie betaat uit brieven van en aan Henricus van Herwerden tijdens zijn verblijf in Frankrijk, Italië en Spanje (1856-1859). Tevens een tijdens zijn verblijf in Italië door hem gemaakt dagboekje. Dit was een geschenk in 1962/1963 door mevr. J. van Herwerden-de Klerk te Rotterdam. Mogelijk betreft het een aanvulling op een eerder geschenk die bestaat uit brieven over de periode 1910-1911. Zijn dochter Marie Anne (1874-1934) zou docente algemene biologie worden aan de Universiteit Utrecht.