portret met handtekening

Carl von Hess (1863-1923)

Carl Ludwig Adolf von Hess (vanaf 1912 Ritter von Hess)  werd geboren op 28 juni 1863 in Mainz als zoon van een oogarts. Na een gevarieerde wetenschappelijke en medische opleiding tijdens zijn studies in Heidelberg, Bonn en Straatsburg, ging Von Hess naar Praag, naar de oogkliniek onder leiding van Hubert Sattler. Daarna verkrok hij naar het Fysiologisch Instituut onder leiding van Ewald Hering. Deze periode was bepalend voor Hess’ fysiologisch-optische levenswerk en voor zijn vergelijkende studies naar licht- en kleurwaarneming en accommodatie (het aanpassen van de sterkte van de ooglens om op de gewenste afstand scherp te zien). Zelfs toen Von Hess en Hering niet langer op dezelfde plek werkten, bleven ze samenwerken, experimentele onderzoeken uitvoeren en aanverwant onderzoekswerk verrichten. Het fysiologisch-optische onderzoek in Duitsland was in die tijd toonaangevend. Naast zijn uiterst intensieve werk op het puur wetenschappelijke vlak was Von Hess ook een zeer succesvol oogarts. In 1891 promoveerde hij bij Sattler in Leipzig, en was hoogleraar in achtereenvolgens Marburg in 1896, Würzburg in 1900 en München in 1912.

Zijn belangrijkste werk werd gepubliceerd tijdens zijn verblijf in Würzburg en postuum in 1924.  Von Hess overleed te Possenhofen (Duitsland) op 23 juni 1923. Voor zijn werk op het gebied van accomodatie ontving hij postuum de Graefe-Medaille, de hoogste  onderscheiding die men in zijn beroep kan krijgen. Sinds 1912 was hij ook bekend als Ritter von Heß, nadat hij in Beieren tot de adelstand was verheven. In 1921  werd  hij genomineerd voor de Nobelprijs voor fysyologie iof medicijnen.

Vermoedelijk is de boekencollectie ingebracht door prof. Henricus J. M. Weve (1888-1962), die als assistent werkzaam was bij Von Hess in Würzburg.