portret van J.C. Naber uit 1912 door W.A. van den Heuvel (collectie Universiteit Utrecht); tekening van Naber door prof. dr. W. Vogelsang; ex libris

Jean Charles Naber (1858-1950)

J.C. Naber werd op 11 maart 1858 te Haarlem geboren. Na het gymnasium begon hij in 1875 een studie klassieke letteren aan de Universiteit van Amsterdam, maar na een jaar koos hij voor de studie rechtsgeleerdheid. In 1882 promoveerde hij in Amsterdam op het proefschrift De staatkunde van Johan de Witt. Na enkele jaren als repetitor voor het Romeins recht werkzaam te zijn geweest, werd hij in 1885 benoemd tot hoogleraar “Romeins recht en zijn geschiedenis” aan de Universiteit Utrecht. In 1888 werd de leeropdracht gewijzigd in “Het Romeinsche recht, de Romeinsche rechtgeschiedenis” en tenslotte in 1923 in “Het Romeinsche recht, de Romeinsche rechtgeschiedenis, de ontwikkeling van het recht, bezien in het licht van het Romeinsche recht“. In 1923 was hij tevens rector magnificus. Naber ging In 1927 ging met emeritaat.

Naber was van 1906 tot 1940 lid van de Koninklijke Akademie van Wetenschappen en ontving eredoctoraten van de Parijse Sorbonne (1927) en de Universiteit van Athene (1937). Hij was secretaris van de Vereeniging voor Statistiek en van het Statistisch Instituut.

Naber publiceerde veel in het Latijn, o.a. Observatiunculae, kleine bijdragen op uiteenlopende gebieden van het Romeins recht. Tot 1911 gaf hij ook zijn colleges in het Latijn. Naber overleed op 14 februari 1950 in Utrecht.

In en in  195/06 schonk huh boeken en in  1913/14 schonk hij een dagboek uit het midden van de 18e eeuw en een verzameling stichtelijke toespraken, beiden van Johannes Wagenaar en een verzameling brieven en gedichten van Joh. van Diesbach, eveneens uit de 18e eeuw.

Naber schonk in 1925 het bij zijn 40-jarig ambtsfeest door leerlingen bijeengebrachte bedrag voor aankoop van bijzondere naslagwerken. Prof. Naber schonk in 1918/19, 1928/29 en in de jaren 1934/35 – 1937/38 werken over rechtswetenschap aan de Universiteitsbibliotheek Utrecht.